Als ik mezelf moet omschrijven, komt ‘sportief’ zeker in deze omschrijving voor. Ik werk in de sportbranche en ben de eigenaresse van vier verschillende dansscholen die ik samen met mijn partner begeleid. We zijn momenteel ook bezig met het openen van een nieuwe locatie. Je kunt inderdaad wel zeggen dat sporten ons nauw aan het hart ligt. Maar toch hadden we nog niet alles wat ons hartje begeert: een baby. Na een intens vruchtbaarheidstraject mogen we ons kind binnenkort eindelijk verwelkomen in ons leven!
Toen ik mijn partner leerde kennen, werd al snel duidelijk dat het voor ons helaas niet mogelijk zou zijn om via de natuurlijke weg kinderen te krijgen. Hoewel het voor mijn partner niet uitgesloten is om kinderen te krijgen, is het wel lastiger. Daarom kozen we ervoor om IVF te proberen. We zeiden tegen elkaar: met een vruchtbaarheidstraject kan het in één keer lukken, of het kan een lang proces worden waarbij je op een gegeven moment hoopt dat het eindelijk mag slagen. Helaas werd de tweede optie realiteit voor ons.
Omdat ik zelf allergieën heb, die ik weliswaar goed onder controle heb, adviseerden de artsen mij om vruchtbaarheidsmedicatie met de synthetische vorm van hCG te gebruiken. Helaas reageerde mijn lichaam vanaf de eerste dag al niet goed op deze medicijnen. Ik kwam 20 kilo aan, hield enorm veel vocht vast, mijn lymfeklieren waren opgezet en ik belandde de dag voor onze vakantie op de spoedafdeling in het ziekenhuis. De artsen waren zo bezorgd dat ze dachten dat ik een vorm van kanker had, zo ziek was ik. Het werd al snel duidelijk dat we op deze manier geen kinderen konden krijgen, en na twee behandelingen moest ik onmiddellijk stoppen met de synthetische medicatie. We gaven de hoop bijna op en begonnen serieus te overwegen om kinderen te adopteren.
Op dat moment adviseerden artsen ons toch om de natuurlijke variant van vruchtbaarheidsmedicatie met hCG uit urine te proberen, ondanks hun twijfels vanwege mijn allergieën. Ze benadrukten dat er risico’s aan vastzaten, maar we wilden het graag proberen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Vanaf het moment dat ik startte met de natuurlijke medicatie ging het een stuk beter met mij. Ik viel veel af, mijn lymfeklieren werden minder opgezet en ik zat mentaal gezien ook beter in mijn vel. Het werd nog veel mooier, want het eerste teruggeplaatste eitje resulteerde in een zwangerschap!
Ik had niet zwanger kunnen worden zonder de natuurlijke, urinaire vorm van vruchtbaarheidsmedicijnen. Daarom was er voor mij geen twijfel mogelijk; ik doe mee aan Moeders voor Moeders en doneer mijn urine met alle plezier. Mijn moeder en andere vrouwen in de familie hebben in het verleden ook urine gedoneerd, dus het is ook nog eens een traditie die in de familie zit.
Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te delen om bewustwording te creëren rondom vruchtbaarheidsmedicatie en de verschillende varianten en effecten hiervan. Ik draag alle wensouders dan ook een ontzettend warm hart toe!