Toen ik 31 was wilden we graag kinderen. Wel was ik een beetje bang of het wel zou lukken. Als je dan nog een traject in moet gaan, ben je zo 5 jaar verder. Gelukkig ging het bij ons vrij snel en was ik 3 maanden later zwanger. Omdat het me zo verschrikkelijk lijkt wanneer het niet lukt, wilde ik graag meedoen aan Moeders voor Moeders, om andere vrouwen te helpen.
Ik vond het een heel mooi initiatief en wist gelijk; mocht ik ooit zwanger worden dan wil ik zeker meedoen
Ik kende Moeders voor Moeders in eerste instantie via een vriendin, zij was 6 jaar eerder al zwanger en deed toen mee. Op een dag was ik daar en toen ging ze naar het toilet met een kannetje. Ik vroeg me af wat ze ging doen en toen vertelde ze me over Moeders voor Moeders. Ik vond het een heel mooi initiatief en wist gelijk; mocht ik ooit zwanger worden dan wil ik zeker meedoen. Toen ik 6 jaar later zwanger was en bij de verloskundige kwam, vroegen ze of ik ervoor openstond om mee te doen en of Moeders voor Moeders contact met me op mocht nemen. Daar stond ik zeker voor open! Ik vond het fijn dat ze het persoonlijk aan me vroegen en niet via de mail. Dan heb je toch sneller de neiging om het af te slaan.
Het contact met Moeders voor Moeders was heel fijn. Ik begon ongeveer met 8 weken. We hadden toen al aan mensen in onze omgeving verteld dat ik zwanger was. Dit hadden we bewust gedaan, want mocht het misgaan dan heb je daar ook verdriet van en wil je dat ook delen. Moeders voor Moeders gaf heel fijn aan dat het mogelijk was gebruik te maken van een discretietas of de kratten op een ‘verborgen’ plek te zetten, maar dat was bij ons dus niet nodig. Ik vind het belangrijk en mooi dat je andere vrouwen kunt helpen om ook zwanger te worden. Het is niet veel werk en maar voor een korte periode. Omdat het in het begin van de zwangerschap is, heb je nog niet zo’n dikke buik dus is het ook allemaal goed te doen. Ik zou geen reden weten waarom je niet mee zou doen!
